Zakupy szkolne?

  Zaczynamy miesiąc Wrzesień, a to oznacza że wielu osobom kojarzy się on tylko z powrotem do szkół (studenci w październiku). Mi osobiście pierwszy września kojarzy się bardziej z rocznicą wybuchu drugiej wojny światowej, stąd też wolałam sobie darować publikację tego postu dnia 1.09.
Ale nawiązując dalej do tematu, z racji powrotu do szkoły, przez ostatnie czasy a szczególnie w ostatnie dni sierpnia, na wielu stronach można było zauważyć jak temat "Back to school" jest bardzo popularny. Z roku na rok młode blogerki i youtuberki serwują nam nową dawkę postów, zdjęć czy filmów z pokazywaniem zakupów szkolnych bądź też z radami dotyczącymi nauki i wszelkiego rodzaju survivalowe poradniki typu "Jak przetrwać te cholerne dziesięć miesięcy w szkolę". Natomiast starsze blogerki piszą o tym jak to wyszykować pociechę do szkoły, jakie kapcie do przedszkola kupić, jaka wyprawka, jedzienie, itd... No ale to już kategoria parenting więc co ja tam mogę wiedzieć o tym? Tego nie ogarniesz jak nie masz swojego dzieciaka.
     W zeszłym roku ja także należałam do tego grona, które pisało o szkole. Opublikowałam swojego pierwszego posta "POWRÓT DO SZKOŁY" w którym i ja pokazywałam swój "haul szkolny". Nie obyło się też bez krótkiego poradnika (ale to już swoją drogą).
     W tym roku postanowiłam powrócić do tematu szkoły a mianowicie chcę dziś poruszyć bardzo ważny temat, jakim jest budżet na wydatki szkolne.

     Mamy teraz takie czasy, w których wiele szkół pokrywa koszty nauki swoich uczniów. Ewentualnie można starać się o stypendium szkolne czy zasiłek szkolny. W obu przypadkach może być tak że Państwo zwraca koszty za rzeczy jakie się kupiło do szkoły, np.: książki, przybory szkolne, buty, plecak, zeszyty czy ubrania. To na pewno jest dobra opcja dla tych, którym w domu "się nie przelewa" i nie stać kogoś na podstawowe "materiały do szkoły". Niestety jednak nie każdy kto się ubiega o takie stypendium/zasiłek ma możliwość by uzyskać taką pomoc.
     Każdego roku rodzicie uczniów płacą dziesiątki lub nawet setki złotych tylko po to by ich pociechy miały jak najlepsze "zaopatrzenie". A wiadomo że z każdym rokiem im dziecko starsze tym zapotrzebowanie wzrasta, a rodzic nie chce zawieść oczekiwań swojego dziecka. Są jednak tacy rodzice, którzy mimo usilnych starań muszą iść najtańszym kosztem i kupować rzeczy czasem nie takie jak by ich pociecha chciała. Niestety wiecie zapewne jakie są teraz dzieciaki i nastolatki - kierują się bardziej modą i tym co "jest ładne, "bo wszyscy mają to ja też mieć muszę". Nie rozumiem tego.
     Z obserwacji moich młodszych sióstr mogę wywnioskować, że obie nie mają problemów aby powiedzieć śmiało "To mi tata i mama kupili", O co mi dokładnie chodzi? Cóż, przed napisaniem tego postu przejrzałam "wzdłuż i wszerz" internet. Na każdej jednej notce na blogu czy filmiku na youtube, młode aspirujące autorki (żeby brzydko nie powiedzieć gówniarzeria) często używały określenia cytuję : "co kupiłam".

      Zaraz pewnie znając ludzi, ktoś z Was napiszę że mam "ból dupy" czy coś w tym stylu, ponieważ się czepiam.

      W pełni rozumiem fakt iż nastolatki nie chcą by rodzice im wybierali rzeczy, wszak to to właśnie oni będą pisać w tych samych zeszytach przez prawie rok a nie rodzice. Dlatego też to właśnie ONI, RODZICE idą z podopiecznymi na zakupy i tylko płacą za wybrane przez dzieci rzeczy. Albo prościej dają córce czy synowi gotówkę aby Ci sami mogli kupić najpotrzebniejsze rzeczy. Tylko co zrobić w sytuacji, w której będą jeszcze inne, niepotrzebne pierdoły? Najlepiej to zapobiegać by tak nie było ale sama wiem z doświadczenia że młoda osoba nie lubi słuchać starszych. Sama co roku chciałam coraz nowsze ładnie wyglądające długopisy (w moim przypadku to akurat pióro), piórniki, inne szkolne gadżety, mimo iż "te stare" były w zupełności "sprawne". Chwilami było mi przykro że czasami "starzy" odmawiali mi czegoś i nie dawali mi kasy na te pierdółki, których "bardzo potrzebowałam" do szkoły. Mimo wszystko szanowałam ten fakt że nie zawsze dostanę kasę na to co chce i żyło się dalej. Po czasie nauczyłam się o to w tym wszystkim tak naprawdę chodzi. W wieku 15 lat poszłam do pracy w wakacje aby mieć pieniądze na szkolne wydatki (nie tylko na szkolne ale i ogólnie). W rezultacie napawałam się świadomością że sama sobie na coś zapracowałam i czułam się z tym zajebiście. Teraz gdy na wszystko pracuję sama (i na utrzymanie i na naukę) jest mi o wiele łatwiej patrzeć na to wszystko z innej strony.  Co innego jest mówić "zobaczcie co kupiłam" gdy się samemu na coś zapracuję a co innego gdy się dostanie pieniądze od kogoś. Czy tak ciężko jest się przyznać że poszło się z rodzicami na zakupy szkolne? Nie zawsze jest w życiu kolorowo i ta wdzięczność rodzicom by się przydała. Ta to jest ich obowiązek utrzymywania gdy się jest dzieckiem jednak jest to "ale". Ja w tym roku też będę miała nowości szkolne, jedne tańsze, drugie droższe jednak moim zdaniem, zamiast patrzeć za jak najdroższymi i czasami nie potrzebnymi rzeczami, lepiej kupić coś na dłużej nawet na dwa trzy lata.Wiem że plecaki czy toby szkolne nie są wieczne, a to uchwyt "pójdzie" lub dziura się zrobi ale jeśli macie już coś wybierać to róbcie to praktycznie. Po co wybierać artykuły szkolne tylko te najdroższe i tylko te co są w modzie? Jeżeli nie macie "swoich pieniędzy" (i tu kieszonkowe się nie liczy) to pamiętajcie że kasa nie rośnie na drzewie a Wasi rodzice zarabiają na nią cały miesiąc. No jest wyjątek, chyba że jesteście jakimiś bogaczami a Wasza rodzica tylko "leży i pachnie" a kasa sama przychodzi - to możesz już dalej nie czytać jak tak jest.
     Studenci znają się na tym najlepiej jak kupować rzeczy dobre i w miarę robić to oszczędnie. Uważam że takie działanie mogło by być jakąś inspiracją dla wielu nastolatków a zwłaszcza dla tych, którzy myślą znają się na tym jak kupować "praktycznie".

     Szkolne zakupy i promocje to czas dużych wydatków. Ja ich nie poczułam bo odłożyłam sobie na nie wcześniej. I tak kupiłam sobie sama modny plecak Vansa, zeszyty po trzydzieści złotych i inne duperele. Tylko potrafiłam na nie odłożyć a przede wszystkim zarabiam sama na siebie więc mam prawo do takich wydatków. Ważne jest jednak aby dzieci/młodzież a także rodzice potrafili wspólnie planować tego typu wydatki na szkolną wyprawkę. Uważam że przede wszystkim jest do świetny sposób by nauczyć młodszych wartości pieniądza.

     Dzisiaj w tym temacie napisałam już chyba wszystko to co miałam do powiedzenia. Oczywiście chciałabym poznać Wasze zdanie, czy się z tym zgadzacie, czy też nie. Również bardzo mnie ciekawi czy ktoś z Was chciałby bym może dalej w tym miesiącu napisała coś innego w temacie odnoście szkoły. Fakt faktem i tak to zrobię, lecz chciałabym poznać Wasze sugestie co by Was najbardziej zaciekawiło.
   Pozdrawiam