Jestem jaka jestem bo warto!

     Witajcie. Dzisiejszy post może wydać się na początku bardzo próżny i egoistyczny, trudno. W dzisiejszym poście chciałabym przybliżyć mniej więcej "z czego ja się cieszę". Każdy ma prawo do szczęścia. Jednych cieszą dobra materialne, a jeszcze innych zupełnie inne, proste rzeczy.

Z czego więc ja się cieszę? Otóż trochę tego będzie.

Cieszę się że mam 24 lata i wyglądam na mniej (podczas gdy niektóre moje rówieśniczki czy nawet młodsze osoby nie).

Cieszę się że nie jestem (potocznie mówiąc) "dzieciata" czy że w tym wieku nie wzięłam jeszcze ślubu (ej! kolonijny się nie liczy). Sądzę że na każdego przychodzi odpowiednia pora a to jeszcze nie jest mój czas na tego typu rzeczy.

Cieszę się że mam mnóstwo czasu wolnego dla siebie i że (przysłowiowo) nikt nie stoi mi nad głową i nie dyktuje mi warunków, co mam robić.

Naprawdę, cholernie się cieszę z pozycji w jakiej aktualnie się znajduję.

Cieszę się że mam dobrą pracę, że jeszcze się uczę, a nawet to że czasami jestem dziecinna, szalona i roztrzepana.

Cieszę się z tego że mimo wielu życiowych problemów, wciąż idę do przodu z głową wysoko podniesioną (mimo że bywały momenty gdy całkowicie się załamywałam).

Cieszę się że mam bliskich, którzy mnie utuczają miłością jak i wiarą w to co robię.

Cieszę się nawet z prostych rzeczy takich jak fakt że uwielbiam oglądać anime czy bycie fanka Marvela.

Ale chcecie wiedzieć co tak naprawdę mnie cieszy? Jest jedna taka najważniejsza rzecz. Najbardziej się cieszę z tego iż jestem sobą! I w głębi duszy wiem że to się nigdy nie zmieni.

     Jestem jaka jestem. Nie udaje kogoś kim nie jestem oraz wolę "walić prosto z mostu" jak coś mi się nie podoba. Mam gdzieś to gdy ktoś po miesiącu znajomości będzie sądził że już wie wszystko o mnie najlepiej jak by miał o mnie pisać książkę - to jest takie zabawne że wręcz żałosne. Nie przejmuję się negatywnymi opiniami innych a raczej hejtami. Hejterzy są i co poradzić? Też się z nich śmiać! Nie zachowuję się próżnie jak i nie udaję że "pozjadałam wszelkie rozumy". Oczywiście jak każdy człowiek o zdrowym rozsądku, mam świadomość o popełnianych przeze mnie błędach i potrafię się do nich przyznać (jak również uczyć się na nich jak być lepszym człowiekiem). 

     Jednym z najważniejszych dla mnie rzeczy jest to by nie lękać się wypowiadania myśli na głos. Wielu mądrych ludzi jest tłumionych przez głupotę innych. To że inni są "mniej rozumni" niż Wy nie znaczy że tak samo musicie się zachowywać jeśli nie jest to zgodne z tym jacy jesteście naprawdę.

Ja nie uważam się za chodzący ideał, bo tak naprawdę to ideałów na świecie nie ma. Osobiście cenię sobie ludzi, którym akceptują mnie taką jaką jestem.

       Na świecie wiele osób nie potrafi pokazać swojego prawdziwego oblicza przez strach. Boją się że nie będą akceptowani w społeczeństwie. Niestety w każdym roku dochodzi do wielu poważnych konsekwencji tego, dochodzi m.in. do prób samobójczych.

Tak być nie powinno!

Każdy powinien akceptować siebie oraz śmiało i otwarcie mówić to co myśli!

Każdy powinien mówić o swoich upodobaniach bez względu na to czy reszta będzie uważać to za "śmieszne".

Ja się cieszę że jestem taka jaka jestem! A Ciebie co cieszy?

A jeśli masz "inne zdanie" to czy umiesz wyjść światu na przeciw?